บันทึกการเรียนครั้งที่ 2

วัน ศุกร์ ที่ 20 มกราคม พ.ศ.2560 เวลา 8:30 – 12 : 30 น.

บันทึกการเรียนการสอน

        วันนี้อาจารย์ได้สอนเกี่ยวกับประเภทของเด็กพิเศษ โดยอาจารย์ได้คำถามจากความรู้เดิมที่เราเคยเรียนมา ว่า เด็กพิเศษ มีกี่ประเภท เนื้อหาในการเรียนการสอนมีดังนี้

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

แบ่งได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ

กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง มีความเป็นเลิศทางสติปัญญา เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า “เด็กปัญญาเลิศ” เด็กปัญญาเลิศ (Gifted Child)เด็กที่มีความสามารถทางสติปัญญา และมีความถนัดเฉพาะทางสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

ลักษณะของเด็กปัญญาเลิศ

·       พัฒนาการทางร่างกายและจิตใจสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

·       เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย

·       อยากรู้อยากเห็นอย่างจริงจัง ชอบซักถาม

·       มีเหตุผลในการแก้ปัญหา  การใช้สามัญสำนึก

·       จดจำได้รวดเร็วและแม่นยำ

·       มีความคิดริเริ่ม มีวิธีการคิดและแนวคิดแปลกๆ

·       เป็นคนตื่นตัว เฉียบแหลม ว่องไว และช่างสังเกต

·       มีแรงจูงใจ และมีความมานะบากบั่นมีความจริงจังในการทำงาน

 2.  กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

1.เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญา หรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่า

2.เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

3.เด็กที่บกพร่องทางการเห็น

4.เด็กที่บกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ

5. เด็กที่บกพร่องทางการพูดและภาษา

6. เด็กที่บกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

7.เด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้

8.เด็กออทิสติก

9.เด็กพิการซ้อน

1.เด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญา หรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ยเมื่อเทียบเด็กในระดับอายุเดียวกัน  มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้า และเด็กปัญญาอ่อน

เด็กเรียนช้า  - สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

      - เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

      - ขาดทักษะในการเรียนรู้

      - มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

                 - มีระดับสติปัญญา (IQ) ประมาณ 71-90

สาเหตุของการเรียนช้า

1.ภายนอก

·       เศรษฐกิจของครอบครัว

·       การสร้างเสริมประสบการณ์ให้แก่เด็ก

·       สภาวะทางด้านอารมณ์ของคนในครอบครัว

·       การเข้าเรียนไม่สม่ำเสมอ

·       วิธีการสอนไม่มีประสิทธิภาพ

2. ภายใน

·       พัฒนาการช้า

·       การเจ็บป่วย

เด็กปัญญาอ่อน

แบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม

1.เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนักมาก IQ ต่ำกว่า  ไม่สามารถเรียนรู้ทักษะด้านต่าง ๆ ได้เลย และต้องการเฉพาะการดูแลรักษาพยาบาลเท่านั้น

2.เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนัก IQ 20-34  ไม่สามารถเรียนได้ ต้องการเฉพาะการฝึกหัดการช่วยเหลือตัวเองในกิจวัตรประจำวันเบื้องต้นง่าย ๆ  กลุ่มนี้เรียกโดยทั่วไปว่า C.M.R (Custodial Mental Retardation)

3. เด็กปัญญาอ่อนขนาดปานกลาง IQ 35-49  พอที่จะฝึกอบรมและเรียนทักษะเบื้องต้นง่าย ๆ ได้และ สามารถฝึกอาชีพ หรือทำงานง่าย ๆ ที่ไม่ต้องใช้ความละเอียดลออได้  เรียกโดยทั่วไปว่า T.M.R (Trainable Mentally Retarded)

4.เด็กปัญญาอ่อนขนาดน้อย IQ 50-70 เรียนในระดับประถมศึกษาได้  และสามารถฝึกอาชีพและงานง่าย ๆ ได้  เรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า E.M.R (Educable Mentally Retarded)

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

·       ไม่พูด หรือพูดได้ไม่สมวัย

·       ช่วงความสนใจสั้น วอกแวก

·       ความคิด และอารมณ์ เปลี่ยนแปลงง่าย รอคอยไม่ได้

·       ทำงานช้า

·       รุนแรง ไม่มีเหตุผล

·       อวัยวะบางส่วนมีรูปร่างผิดปกติ กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน

·       ช่วยตนเองได้น้อยกว่าเด็กในวัยเดียวกัน

ดาวน์ซินโดรม Down Syndrome

สาเหตุ  เกิดจากความผิดปกติของโครโมโซมคู่ที่ 21 ที่พบบ่อยคือโครโมโซมคู่ที่ 21 เกินมา 1 แท่ง (Trisomy 21)

อาการ

·       ศีรษะเล็กและแบน  คอสั้น

·       หน้าแบน ดั้งจมูกแบน

·       ตาเฉียงขึ้น ปากเล็ก

·       ใบหูเล็กและอยู่ต่ำ รูหูส่วนนอกจะตีบกว่าปกติ

·       เพดานปากโค้งนูน ขากรรไกรบนไม่เจริญเติบโต

·       ช่องปากแคบ ลิ้นยื่น ฟันขึ้นช้าและไม่เป็นระเบียบ

·       มือแบนกว้าง นิ้วมือสั้น

·       เส้นลายมือตัดขวาง นิ้วก้อยโค้งงอ

·       ช่องระหว่างนิ้วเท้าที่ 1 และ 2 กว้าง

·       มีความผิดปกติในระบบต่างๆ ของร่างกาย

·       บกพร่องทางสติปัญญาระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง

·       อารมณ์ดีเลี้ยงง่าย ร่าเริง เป็นมิตร

·       มีปัญหาในการใช้ภาษาและการพูด

·       อวัยวะเพศมักเจริญเติบโตไม่เต็มที่ทั้งในชายและหญิง แต่ผู้หญิง สามารถที่จะตั้งครรภ์ได้

การตรวจวินิจฉัยก่อนคลอดกลุ่มอาการดาวน์

·       การเจาะเลือดของมารดาในระหว่างที่ตั้งครรภ์

·       อัลตราซาวด์  

·       การตัดชิ้นเนื้อรก

·       การเจาะน้ำคร่ำ

2. เด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน (Children with Hearing Impaired ) หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่อง หรือสูญเสียการได้ยิน เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่าง ๆ ได้ไม่ชัดเจน  มี 2 ประเภท คือ เด็กหูตึง และ เด็กหูหนวก

เด็กหูตึง  หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยิน แต่สามารถรับข้อมูลได้ โดยใช้เครื่องช่วยฟัง จำแนกกลุ่มย่อยได้ 4 กลุ่ม

1.เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินตั้งแต่ 26-40 dB  เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงเบา ๆ เช่น เสียงกระซิบ หรือเสียงจากที่ไกล ๆ

2.เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินตั้งแต่ 41-55 dB เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงพูดคุยที่ดังในระดับปกติในระยะห่าง 3-5 ฟุต และไม่เห็นหน้าผู้พูด  จะไม่ได้ยิน ได้ยินไม่ชัด จับใจความไม่ได้  และมีปัญหาในการพูดเล็กน้อย เช่น พูดไม่ชัด ออกเสียงเพี้ยน พูดเสียงเบา หรือเสียงผิดปกติ

3.เด็กหูตึงระดับมาก ได้ยินตั้งแต่ 56-70 dB เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังและเข้าใจคำพูด  เมื่อพูดคุยกันด้วยเสียงดังเต็มที่ก็ยังไม่ได้ยิน  มีปัญหาในการรับฟังเสียงหลายเสียงพร้อมกัน  และมีพัฒนาการทางภาษาและการพูดช้ากว่าปกติ  พูดไม่ชัด เสียงเพี้ยน บางคนไม่พูด

4.เด็กหูตึงระดับรุนแรง ได้ยินตั้งแต่ 71-90 dB  เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังเสียงและการเข้าใจคำพูดอย่างมาก  ได้ยินเฉพาะเสียงที่ดังใกล้หูในระยะ 1 ฟุต การพูดคุยด้วยต้องตะโกนหรือใช้เครื่องขยายเสียงเด็กจะมีปัญหาในการแยกเสียง และเด็กมักพูดไม่ชัดและมีเสียงผิดปกติ บางคนไม่พูด

เด็กหูหนวก หมายถึง เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน  เครื่องช่วยฟังไม่สามารถช่วยได้ ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้ 

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

·       ไม่ตอบสนองเสียงพูด เสียงดนตรี มักตะแคงหูฟัง

·       ไม่พูด มักแสดงท่าทาง

·       พูดไม่ถูกหลักไวยากรณ์

·       พูดด้วยเสียงแปลก มักเปล่งเสียงสูง

·       พูดด้วยเสียงต่ำหรือด้วยเสียงที่ดังเกินความจำเป็น

·       เวลาฟังมักจะมองปากของผู้พูด หรือจ้องหน้าผู้พูด

·       รู้สึกไวต่อการสั่นสะเทือน และการเคลื่อนไหวรอบตัว

·       มักทำหน้าที่เด๋อเมื่อมีการพูดด้วย

3. เด็กที่บกพร่องทางการเห็น (Children with Visual Impairments) เด็กที่มองไม่เห็นหรือพอเห็นแสง เห็นเลือนราง มีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้างสามารถเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ มีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา  จำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ เด็กตาบอด และ เด็กตาบอดไม่สนิท

เด็กตาบอด  เด็กที่ไม่สามารถมองเห็นได้เลย หรือมองเห็นบ้าง ต้องใช้ประสาทสัมผัสอื่นในการเรียนรู้  มีสายตาข้างดีมองเห็นได้ในระยะ 6/60 , 20/200 ลงมาจนถึงบอดสนิท และมีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดแคบกว่า 5 องศา

เด็กตาบอดไม่สนิท  เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา  สามารถมองเห็นบ้างแต่ไม่เท่ากับเด็กปกติ เมื่อทดสอบสายตาข้างดีจะอยู่ในระดับ 6/18, 20/60, 6/60, 20/200 หรือน้อยกว่านั้น และมีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดกว้างไม่เกิน 30 องศา

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการมองเห็น

·       เดินงุ่มง่าม ชนและสะดุดวัตถุ

·       มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

·       มักบ่นว่าปวดศีรษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา

·       ก้มศีรษะชิดกับงาน หรือของเล่นที่วางอยู่ตรงหน้า

·       เพ่งตา หรี่ตา หรือปิดตาข้างหนึ่ง เมื่อใช้สายตา

·       ตาและมือไม่สัมพันธ์กัน

·       มีความลำบากในการจำ และแยกแยะสิ่งที่เป็นรูปร่างทางเรขาคณิต

การประเมิน

ประเมินตนเอง วันนี้ตั้งใจเรียนพอสมควร แต่อาจจะมีแอบคุยกับเพื่อนบ้างแต่ก็สามารถทำความเข้าใจกับเนื้อหาที่อาจารย์สอนได้อย่างเข้าใจ

ประเมินเพื่อน วันนี้เพื่อนๆทุกคนน่ารักมากันอย่างพร้อมเพียงทุกคนตั้งใจเรียนกันเป็นอย่างดีและให้ความร่วมมือในการตอบคำถาม

ประเมินอาจารย์ อาจารย์มีความตรงต่อเวลาในการเข้าสอนอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกลุ่มอาการของเด็กพิเศษได้อย่างเข้าใจมีการนำคลิปมาให้นักศึกษาได้ดูทำให้เกิดความเข้าใจมากขึ้นและทำให้นักศึกษาเกิดความสนใจเกี่ยวกับเด็กพิเศษ ในการทำ powepoint ได้น่ารักและสวยงาม เวลาอ่านแล้วรู้สึกสบายตาดีค่ะ